Του Γιώργου Λακόπουλου
Ας αφήσουμε τα νομοτεχνικά στην δίκη της Siemens – ή σε ό,τι απέμεινε από αυτή, αφού τα μεγάλα ψάρια διέφυγαν – και ας δούμε την πιο ενδιαφέρουσα πλευρά της: το ένα εκατομμύριο μάρκα. Ο Θ. Τσουκάτος έχει τόση σχέση, όση έχει και ο ταχυδρόμος που φέρνει το γράμμα.
Τα λεφτά προορίζονταν για το κομματικό ταμείο. Το δήλωσε εξ αρχής ο Τσουκάτος, το επιβεβαίωσαν οι πιο έγκυροι μάρτυρες και το επαναβεβαίωσαν στο δικαστήριο. Κι όμως δεν θα λογοδοτήσει γι’ αυτό ο κατεξοχήν υπόλογος: ο τότε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης.
Από τη στιγμή που η μαρτυρία Τσουκάτου κατέστη αδιάψευστη ο Σημίτης έπρεπε να απαντήσει σε ένα απλό ερώτημα: γιατί έστειλε στο κόμμα του ένα εκατομμύριο μάρκα το αφεντικό της εγχώριας Siemens. Επιπροσθέτως κάποιος θα μπορούσε να ρωτήσει: ήταν ολόκληρο το ποσό ή απλώς μια δόση;
Εκείνη την περίοδο ο Σημίτης ήταν η ιερή αγελάδα του μιντιακού και οικονομικού μηχανισμού της διαπλοκής και οργανώθηκε εκστρατεία για να αποφύγει όχι μόνο τις απαντήσεις, αλλά να μην του τεθούν καν τα ερωτήματα.
Ο ίδιος άλλωστε έκανε από την πρώτη στιγμή τον… Κινέζο με μια δήλωση του τύπου: «Μπα, συνέβαιναν τέτοια πράγματα έπη εκσυγχρονισμού;». Η οποία συμπεριλάμβανε και ένα από τα πιο στενά του πρόσωπα: τον Τάσο Μαντέλη, που ήδη έχει καταδικασθεί για τα εμβάσματα Χριστοφοράκου.
Από εκείνη τη στιγμή άρχισε το μαρτύριο Τσουκάτου που για μια δεκαετία κατέστη ο αποσυνάγωγος όχι μόνο του ΠΑΣΟΚ, αλλά και του ιδίου του Σημίτη που έδειξε ότι πράγματι «δεν έχει αίμα στις φλέβες του» – όπως του καταλόγισε κάποτε ο αποβληθείς «στρατηγός» του, στον οποίο όφειλε εν πολλοίς την επικράτησή του.
Κάποιοι μηχανισμοί άρχισαν να οργανώνουν την παράκαμψη του Σημίτη από τη δικαστική έρευνα και ο μόνος τρόπος ήταν να ρίξουν στα σκυλιά τον Τσουκάτο. Μόνο που ήταν κομμάτι δύσκολο γιατί από κάθε πλευρά που ήταν σε θέση να γνωρίζει ότι τα λεφτά προορίζονταν – και πήγαν – για το κομματικό ταμείο. Και φυσικά πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν ήταν ο Τσουκάτος.
Έτσι κατασκευάσθηκε ένα απίστευτο κατηγορητήριο – ντροπή: ότι τάχα ο Τσουκάτος πήρε τα λεφτά για να… λαδώσει υπάλληλους του ΟΤΕ, με τον οποίο δεν είχε καμία σχέση. Από πού κι ως πού;
Το γελοίον του πράγματος ήταν εγγύηση για την απαλλαγή Τσουκάτου στο Δικαστήριο: πώς μπορούσε να αποδειχθεί κάτι που δεν συνέβη; Τον κρατούσε όμως σε ομηρία.
Αυτό το κατηγορητήριο απάλλασσε τον εισαγγελέα από την υποχρέωση να καλέσει τον Σημίτη, αλλά δεν απάλλασσε τον Τσουκάτο από τον διασυρμό που υπέστη για χρόνια. Με τον Σημίτη και τους λοιπούς του ΠΑΣΟΚ να σιωπούν, όταν δεν τον έδειχναν κιόλας ως μαύρο πρόβατο.
Αλλά και πάλι η μεθόδευση δεν έκλεινε το θέμα, αλλά το άνοιγε: γιατί πέρα από το κατηγορητήριο, την απαλλακτική απόφαση που προέκυπτε αναμφίβολα για τον Τσουκάτο, υπάρχει ένα θέμα: τι έγινε το ένα εκατομμύριο μάρκα;
Αφού αποδεδειγμένα δεν το πήρε ο Τσουκάτος, όπως κατατέθηκε στο δικαστήριο και αφού δεν το… έδωσε στους ΟΤΕτζηδες, όπως δεν μπορούσε να συμβεί, καταλήγουμε εκεί που ξεκινήσαμε: τα λεφτά μπήκαν στο ταμείο του ΠΑΣΟΚ.
Και το ερώτημα ζητάει πάντα απάντηση: γιατί έστελνε μάρκα στο ΠΑΣΟΚ εκείνη τη περίοδο ο προμηθευτής Χριστοφοράκος;
Δεν θα το μάθουμε ποτέ. Γιατί από εδώ το φέρανε από εκεί το πήγαν, το αδίκημα οδηγείται σε παραγραφή. Μόνο που δεν είναι παραγραφή υπέρ του Τσουκάτου. Είναι παραγραφή υπέρ του Σημίτη.
Τα υπόλοιπα, ως ευκόλως εννοούμενα, παραλείπονται.
Πηγή: Ανοιχτό Παράθυρο
